Przez XIX, a nawet na początku XX wieku, czeladnik podróżował do innego regionu kraju, aby poznać style i techniki budowlane tego obszaru przed (zwykle) powrotem do domu. W czasach nowożytnych nie wymaga się od czeladników podróżowania, a termin ten odnosi się teraz do poziomu umiejętności.
Unijni stolarze w Stanach Zjednoczonych, czyli członkowie Zjednoczonego Bractwa Karpentystów i Stolic Amerykańskich są zobowiązani do zdania testu umiejętności w celu uzyskania oficjalnego statusu czeladnika, ale niecertyfikowani stolarze zawodowi mogą być również znani jako czeladnicy na podstawie ich kwalifikacji, lat doświadczenia lub po prostu dlatego, że wspierają się w handlu, a nie z powodu certyfikacji lub formalnego wykształcenia w zakresie obróbki drewna. Co robi się u stolarza w Polsce na zamówienie zobacz na:
Status zawodowy czeladnika stolarza w Stanach Zjednoczonych można uzyskać na wiele sposobów. Szkolenie formalne odbywa się w ramach czteroletniego programu praktyk organizowanego przez Zjednoczone Bractwo Karpentów i Stolarzy Ameryki Północnej, w ramach którego czeladników uzyskuje się status czeladnika po ukończeniu dwunastotygodniowego szkolenia przygotowującego do zawodu, a następnie czteroletniego szkolenia terenowego w miejscu pracy, które odbywa się równolegle z ciesielskimi stolarzami. The Timber Framers Guild posiada również formalny program praktyk w zakresie tradycyjnego drewnianego szkieletu. Szkolenia są również dostępne w grupach, takich jak wietnamska wioska Kim B-ng, w której praktykanci mieszkają i pracują, aby uczyć się obróbki drewna i stolarstwa.
Stolarze robiący meble na zamówienie w Kanadzie
W Kanadzie każda prowincja ustala własne standardy praktyk zawodowych. Średni czas trwania wynosi cztery lata i obejmuje minimalną liczbę godzin zarówno szkolenia operacyjnego, jak i szkolenia technicznego w kolegium lub innej instytucji. W zależności od liczby godzin szkolenia, które praktykant otrzymuje, może on zdobyć Certyfikat Umiejętności, czyniąc z niego czeladnika czeladnika lub Certyfikat Kwalifikacji, który pozwala mu ćwiczyć w bardziej ograniczonej ilości stolarki.
Kanadyjscy stolarze robiący meble na zamówienie mają również możliwość nabycia dodatkowej międzyprowincjalnej Czerwonej Pieczęci, która umożliwia im praktykowanie w dowolnym miejscu w Kanadzie. Czerwona pieczęć wymaga odbycia praktyki zawodowej i dodatkowego egzaminu.
Po pewnym czasie pracy w charakterze czeladnika stolarz może podjąć studia lub test jako mistrz stolarski. W niektórych krajach, takich jak Niemcy i Japonia, jest to proces żmudny i kosztowny, wymagający rozległej wiedzy (w tym wiedzy ekonomicznej i prawnej) oraz umiejętności, aby uzyskać certyfikat mistrzowski; kraje te wymagają z reguły statusu mistrza dla wszystkich osób zatrudniających i kształcących praktykantów w branży rzemieślniczej. W innych przypadkach „mistrzowski stolarz” może być dowolnie używanym terminem określającym każdego wykwalifikowanego stolarza.
W pełni wyszkoleni stolarze i młodsi stolarze często przenoszą się do powiązanych branż, takich jak okucia sklepowe, rusztowania, stolarka meblowa, konserwacja i montaż systemów.
Karpenterzy tradycyjnie pracowali z naturalnym drewnem, które zostało przygotowane poprzez rozłupywanie (rurowanie), kucie lub piłowanie pilarką dębową lub tartakiem zwanym tarcicą (angielski amerykański) lub drewnem (angielski brytyjski). W dzisiejszych czasach naturalni i inżynierscy stolarze oraz wiele innych materiałów budowlanych może być stosowanych przez innych producentów i dostarczanych na plac budowy.